زردچوبه ادویه محبوبی است که از هزاران سال پیش در طب چینی و آیورودا استفاده میشده است. در این مقاله شما را با برخی خواص مهم زردچوبه آشنا میکنیم.
زردچوبه ریشه گیاه Curcuma longa می باشد. این گیاه متعلق به خانواده Zingiberacea هست.
ماده موثره آن، کورکومین است. این ماده زرد رنگ به اثرات ضد التهاب و تقویت سیستم ایمنی بسیار معروف هست.
محتوای مقاله
1- کاهش علائم آرتریت
به علت خاصیت ضد التهابی کورکومین، زردچوبه به کاهش علائم آرتریت کمک میکند.
2- تقویت سیستم ایمنی
کورکومین به علت خواص ضد التهاب، آنتی اکسیدان، ضد ویروس و میکروب میتواند سیستم ایمنی را تقویت کند.
3- کاهش مشکلات قلبی-عروقی
کورکومین باعث بهبود سلامت قلب و عروق میشود. این خاصیت به اثرات آنتی اکسیدان و ضد التهاب آن مربوط میشود.
در مطالعه ایی مصرف روزانه 4 گرم کورکومین 3 روز قبل و 5 روز بعد از جراحی بای پس قلبی باعث کاهش ریسک سکته حاد و حمله قلبی شده است.
4- ضد سرطان
یکی از اثرات کورکومین که در مطالعات بالینی بسیار به اثبات رسیده است، خاصیت ضد سرطانی آن است.
زرد چوبه باعث کاهش ریسک آسیب به سلول ها و ایجاد سرطان میشود.
علاوه بر این در مقالات بسیاری اثر ضد تومور کورکومین به اثبات رسیده است. این ترکیب از رشد و پخش شدن سلول های سرطانی جلوگیری میکند.
5- بهبود علائم بیماران سندرم روده تحریک پذیر یا IBS
کورکومین در طب سنتی برای درمان مشکلات گوارشی مصرف میشده است. این ترکیب باعث کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی در مبتلایان به IBS میشود.
6- جلوگیری و درمان آلزایمر
در آزمایشات اثرات درمانی کورکومین روی بیماری زوال عقل ثابت شده است.
اثرات آنتی اکسیدان و ضد التهاب کورکومین باعث کاهش آسیب سلولی، التهاب و تجمع آمیلوئید یا پلاک می شوند. این ترکیب باعث کند شدن روند تغییرات پروتئینی مخرب مغزبه علت افزایش سن نیز میشود.
7- محافظت از کبد و کیسه صفرا
اثرات مفید کورکومین روی کبد و کیسه صفرا در چندین مقاله به اثبات رسیده است. این ماده باعث افزایش تولید
صفرا و در عین حال محافظت از کبد میشود.
8- پیشگیری و کنترل دیابت
در طب سنتی از زردچوبه جهت درمان دیابت استفاده میشده است. هم اکنون نیز چندین آزمایش روی انسان و حیوانات خاصیت ضد دیابت مکمل های زردچوبه را اثبات کرده اند.
9- کنترل و درمان مشکلات ریوی
محققان احتمال میدهند اثرات مفید کورکومین روی ریه به علت اثرات ضد التهاب و آنتی اکسیدان آن باشد.
در مقاله جدیدی به اثرات درمانی روی آسم، سیستیک فیبروزیز، آسیب و سرطان ریه و بیماری انسدادی مزمن ریوی تاکید شده است. اما هنوز مطالعات بالینی روی انسان در این زمینه کافی نیست.
