هر سن مزاج مخصوص به خود دارد.
محتوای مقاله
از تولد تا ۱۵ سال مزاج دم (گرم و تر)
نوزاد و کودک در سن رشد گرم و مرطوب است به این علت که گرمی و رطوبت برای رشد نیاز هست.
با گذشت زمان که کودک رشد می کند این رطوبت بتدریج مصرف میشود.

از ۱۵ تا ۳۵ سال مزاج صفرا(گرم و خشک)
در مقطع سنی جوانی، گرمی و خشکی بر بدن غلبه می کند. این دوران فصل هیجان، نشاط انرژی، جنب و جوش، کار و تلاش است .
مهم ترین اتفاقات زندگی مانند تحصیلات، ازدواج انتخاب کار و غیره در این دوره هست.

از ۳۵ تا ۶۰ سال مزاج سودا (سرد و خشک)
به تدریج با افزایش سن انسان، در میانسالی این حرارت غریزی تحلیل رفته و بدن رو به سردی می گراید.
این سن زمان تدبیر است. شخص دوراندیش می شود برای تربیت فرزندان خود و تصمیم هایش دست به انتخاب های پخته تری میزند.

بعد از ۶۰ سال مزاج بلغم (سرد و تر)
از شصت سالگی به بعد (پیری) رطوبت خارجی بر بدن غالب شده و بدن باز هم سردتر می شود.
شخص مرتب چرت می زند و سست می گردد. فراموشی و زوال عقل به سراغش می آید و آنچه یاد گرفته بود از یاد می برد.
این سردی و تری آنقدر افزایش میابد تا مرگ به سراغ انسان بیاید.
